Een aangrijpende publikatie van de stichting Dierennood.
Vergeef me dat ik een bastaard, van buitenlandse afkomst of maar heel gewoon of zelfs waardeloos - een vieze straathond in jouw ogen ben. Zo word ik immers vaak uitgescholden...
Ik heb inderdaad geen geweldige vacht, ben niet heerlijk zacht, heb geen mooie lange of krullende haren van een mooie kleur. Mijn vacht is eerder vies, verwaarloosd, geknoopt en zit vol met ongedierte. Ik kan er helaas niet vanaf raken: van de mijten, de luizen, de teken, de vlooien.
Vergeef me dat ik je vuilnisbak overhoop haal, maar ik heb zo'n honger, honger die al dagen en weken aanduurt en die ik niet heb kunnen stillen. Honger die pijn doet aan mijn ribben, die ik steeds meer voel....
Vergeef me dat mijn adem stinkt, maar het komt door het bedorven voedsel dat ik vind. Door de wegwerpluiers en het gebrek aan voedsel in mijn maag. Dat zijn de oorzaken dat mijn lijf stikt en ik geen frisse adem heb.
Vergeef me dat ik je in de weg loop wanneer naar je werk, je verplichtingen, je school gaat. Of nog beter en mooier: wanneer je naar je huis gaat waar je warme knuffels en aanhankelijke kusjes wachten en warm en lekker eten op tafel klaar staat...
Vergeef me dat ik geboren ben, dat ik ook lucht inadem, dat ik ruimte gebruik op deze planeet; vergeef me dat ik besta en ik je straten of grasvelden bevuil. Het is gewoon dat ik nog steeds niet weet waar ik het moet doen en er is niet altijd gelegenheid voor mij om het te bedekken. Vergeef me dat ik medelijden en hulp probeer te krijgen als ik ziek ben, als ik mishandeld word, als ik overreden word..
Vergeef me menselijke vriend - ik heb nooit je fantastische leven willen lastigvallen, je tijd willen innemen, iets vies maken of je ergens mee belemmeren. Integendeel: als ik mama's met hun kinderen zie lopen, hand in hand, altijd onder hun zorg en onder hun bescherming, dan bewonder ik mensen zoals jij voor het lief hebben, bewonder ik het vermogen dat ze iemand heel hun leven zullen beschermen, liefhebben en bewonderen... Kon ik maar een beetje hebben van wat jij kunt geven...
Vergeef me, ik wil erover dromen. En hoewel ik wil opstaan, willen mijn arme en zwakke achterpoten me niet overeind zetten. Reden hiervoor, sorry, maar ik zwikte door en zag je auto niet aankomen... Vergeef me dat ik je auto beschadigde, het was nooit mijn bedoeling...
Nu voel ik me heel slaperig, voel me zo moe, zelfs de honger is van me weggenomen en ik zie alleen maar een licht en hoor een zacht lief stemmetje dat tegen me zegt: "Kom mijn kleine vriend, je hebt genoeg geleden, nu is het jouw beurt om te rusten."
Mijn lief mens, het zou heel mooi zijn geweest als je hand eens mijn hoofd had streeld, mij eten had gegeven, het zou enorm zegenend zijn geweest om op je schoot te kunnen liggen, het zou mooi zijn geweest dat we samen een wandeling gingen maken... Ik zou... Ik wilde... was het maar....
Maar maak je geen zorgen of schaam je over mij, ik was immers gewoon maar een zwerfhond...”
(~vertaalde tekst en ietwat aangepast~ dit betreft dus géén adoptiebericht voor deze 2 afgebeelde stakkers - puur een bewustwordingsbericht.)
Wil jij wél zwerfdieren helpen?
Stichting Dierennood doet het al ruim 12,5 jaar. Maar zonder hulp van donateurs kunnen wij ook niks.
Bij onze hulpprojecten is er geen inhouding, want wij kennen geen salarissen, huur- of autokosten of andere overbodige franje. Wij werken louter met vrijwilligers – alles voor de dieren. Zo kan het dus ook!
Help ons ajb helpen: www.dierennood.nl
Laat je ontroeren door onze (zwerfdier)verhalen: https://dierennood.nl/store/luisterboekjes-en-verhaaltjes/