GEEF MENSEN! GEEF EEN VERVROEGD VERJAARDAGSCADEAU.
In juli hoop ik 73 jaar te worden.
Waarom hoop ik dat? Om weer een jaar er voor dieren in nood te kunnen zijn. Daar ga ik voor.
Waarom vervroegd? Omdat de nood heel hoog is doordat alle narigheid tegelijk is gekomen. Dat wordt ook wel de wet van Murphy genoemd.
Crisistijd
Door de coronacrisis is de hulp flink afgenomen. Hadden we in 2019 nog een opbrengst van € 2600,- van de verkoop van kalenders met onze honden erop, in 2020 was dat niet meer dan € 1500,-. Vrijwilligers kwamen minder dan voorheen vanwege de lockdown. Mensen zetten hun huisdier op straat, zelfs zwangere honden. Die dan hun pups vervolgens op een verlaten plek ter wereld brengen. Gemeentelijke asielen zitten vol en vele shelters ook. Ze sluiten hun deuren en de zwerfdieren blijven op straat. Met alle ellende vandien voor de dieren maar ook voor de gemeenschap: meer ongelukken, ziektes, meer vuilnis op straat, wat niet overal in containers verzameld wordt.
Niet alleen onze shelter, maar met ons helaas vele shelters in Portugal, worden al geruime tijd op zeer schadelijke wijze tegengewerkt door een beweging van mensen die kwalijke praktijken niet schuwt. Middels het verspreiden van smaad en laster en het stelen van honden proberen zij adopties naar het buitenland tegen te gaan. Hun beweegreden daartoe zullen we nooit begrijpen, maar dat het de dieren en hun welzijn ernstig schaadt hebben wij meerdere malen ondervonden.
De overheid weet ook van wanten. Zij weet veel van wet- en regelgeving, maar bitter weinig van de vaak harde werkelijkheid. Zo ook het directoraat van het ministerie van Landbouw, de NVWA van. Portugal, die hier DGAV heet. Zij hebben het gepresteerd om in deze moeilijke tijd (onder het motto gemakkelijker kunnen we het niet maken, maar wel moeilijker) shelters op een twijfelachtige lijst te zetten als er bijvoorbeeld geen elektriciteitsvoorziening is of een aansluiting op het openbare waterleidingennet.
Ecologisch gebied vraagt om ecologische oplossingen
Onze shelter zit echter in de bergen in een ecologisch gebied zonder elektriciteitsdraden in de buurt en we hebben daarom een zonne-energiesysteem voor ogen, dat echter flink wat geld kost. Sinds jaar en dag gebruiken we mijnwerkerslampen op ons hoofd waarmee we prima in het donker onze honden kunnen helpen.
Voor het drinkwater hebben we een grote waterton van 5000 liter. Om het water om schoon te maken hebben we nog eens 5 containers van elk 1000 liter, waaraan slangen zijn verbonden. We hebben inmiddels een eigen waterbron, die vorig jaar is aangeboord, en nu wacht op een generator en een speciale waterpomp zodat we ons eigen watersysteem hebben. Dat is gelukkig al betaald, en is binnenkort gereed.
Door DGAV is ons nu opgelegd om voorlopig niet méér honden in de shelter op te vangen. Gelukkig hebben we een aantal gastgezinnen waar de honden en vooral de pups - uiteraard op onze kosten - terecht kunnen. Voor de pups is dat extra fijn omdat ze dan al in een huiselijke situatie zijn en tegelijk zoveel mogelijk gesocialiseerd kunnen worden.
Sinds kort is er gelukkig samenwerking met de gemeente met betrekking tot sterilisaties en adopties, zij het zonder subsidies. De desbetreffende wethouder van de gemeente heeft overigens het beleid van DGAV abosluut crazy genoemd, zoals zo veel anderen die de werkwijze van DGAV als triest en vreemd bestempelen. De gemeente ziet namelijk ook dat het aantal zwerfhonden en katten met zo'n beleid alleen maar kan toenemen, terwijl het aantal sterilisaties ver achterblijft
Noodlot
Vervolgens sloeg drie maanden geleden het noodlot toe. Één zwangere hond liep met 5 puppies in de stromende regen en harde wind langs de straat in een plaats ongeveer 20 km van de shelter. We reden langs met de grote rode auto die vorig jaar dankzij één enorme financiële bijdrage van velen (via de stichting Geef) was aangeschaft.
Het hele hondengezin liet zich gemakkelijk in de auto zetten. Echter in de shelter bleek na een paar dagen dat ze het alom gevreesde Parvo virus hadden. Een levensgevaarlijke en zeer besmettelijke ziekte met een geringe overlevingskans. Je moet er dus gelijk bij zijn en blijven hopen. We hebben de dieren direct geïsoleerd en alle mogelijke voorzorgsmaatregelen werden getroffen bij de dagelijkse verzorging van de honden.
Helaas kregen vrijwel alle andere pups ook parvo, ondanks dat we ze al een keer hadden ingeënt. Alle pups die symptomen vertoonden zijn toen naar een tweetal klinieken gebracht. Uiteindelijk heeft minder dan de helft het overleefd.
We hopen nooit meer zo iets mee te maken. Het greep diep in niet alleen bij ons, maar ook bij de adoptanten, die al een pup hadden gereserveerd. Er kwam gelukkig financiële steun o.a. door één actie van adoptanten via de organisatie HelpHondenPortugal van Annelies van der Horst. Een geweldige vrouw die samen met haar man een grote bijdrage heeft geleverd aan het verbeteren van de condities van de shelter. Zij heeft ruim twintig jaar ervaring met dierenhulp en promoot met haar steunpont adopties in Nederland. Hierbij gaat zij uiterst selectief te werk, wat een absolute must is om te voorkomen - zeker bij een lockdown, waar mensen sneller tot impulsief besluit overgaan een hond(je) te adopteren.
Boyke, één van de vele gelukkige geadopteerde honden in Nederland. Hij heeft in Portugal 3 jaar aan de ketting gelegen.
Desondanks was het een flinke financiële klap voor ons naast de nog grotere emotionele klap. We hadden al een schuld bij een aantal dierenartsen, maar dat is nu flink opgelopen.
De wet van Murphy
Nu was het de beurt aan onze grote rode auto. Eén van de belangrijkste hulpmiddelen in ons agelijkse inzet voor de dieren. Om dieren weg te brengen voor sterilisaties, zeker twee keer per week. Voor adopties en huisbezoeken daaromtrent. Om voer te kopen of acties daaromtrent. Voor vaccinaties, chippen en gewonde dieren. Voor de zwerfhonden die in de nabijgelegen bossen wonen en die wij dagelijks voeren.
Sinds de aanschaf van de auto zijn dat bij elkaar 30.000 kilometers geweest, waarna de versnellingsbak het plots begaf.
Het vervangen van de versnellingsbak is een kostbare operatie: ca.€1200,--
We rijden nu in een oude gammele bestelwagen, maar die is aan het eind van zijn autoleven. Af en toe slaat tijdens het rijden de motor af en dan start hij gelukkig gelijk weer op als je de autosleutel even omdraait.
Hartekreet
Ik ben niet iemand die smeekt, maar ik uit wel een hartekreet. Red onze shelter!
En daarbij "Red onze auto!" Een levensader om te kunnen blijven rijden voor de zwerfdieren dan wel dieren in nood.
Een kreet die u hopelijk hoort en dan op de knop drukt om aan te geven wat u kunt missen en of u anoniem wilt blijven dan wel uw gegevens wilt vermelden.
Hoe kunt u geven?
Via Geef.nl: druk hier en vervolgens op de knop Doneer nu
Via Paypal: het e-mailadres is dick.leegwater@outlook.com
Rechtstreeks op een speciaal voor dieren in nood geopende rekening met
IBAN NL43 RBRB 0709 9834 84 t.n.v. D.K. Leegwater
En.......massaal doorgeven van dit bericht. Heel graag!
Groeten,
Dick (Leegwater)
