,<Leestijd 15 minuten>
Oktober 2021
Geschreven vanuit een revalidatie-centrum in Portugal vanwege een levensgevaarlijke tekenbeet ruim 3 maanden geleden. Mijn spierweefsel is daardoor dusdanig aangetast dat ik net zoals 73 jaar geleden weer moet leren lopen. In de tussentijd doe ik er van alles aan, hoewel ik fysiek ben beperkt, om er te zijn voor de vele zwerfhonden en -katten in Portugal met al hun dierenleed. En met extra kracht als één van mijn grote en trouwe vrienden onverwachts op bezoek komt. Zie de video. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1527751084243960&id=100010272488735
Daar kan je toch niet aan voorbijgaan?
ACHTERGROND Na mijn officiële pensionering in Nederland had ik mijn werk als consultant nog kunnen voortzetten Maar die kans heb ik niet gegrepen. In plaats daarvan volgde ik mijn hart dat al jong open stond voor dieren.
Toen ik in Nederland woonde, maakten in de steek gelaten en verwaarloosde honden al deel uit van het gezin zoals een teefje, die uit een asiel in Nederland kwam, door een broodfokker langs een snelweg gedumpt, en zeer traumatisch was Te bang om de straat over te steken en haar huis was de wc.
Een blinde en dove mannelijke poedel uit Spanje met de beste neus van alle honden; hij kon ruiken op 400 meter afstand.
Een andere hond die we mee naar huis namen (met toestemming) kwam van een boer op wiens land we een huisje hadden gehuurd voor een vakantie in Nederland. Het teefje was erg alleen, verwaarloosd, aan een ketting en bang voor de mensen op de boerderij. Ze was ongeveer 7 jaar oud toen ze bij ons kwam en leefde toen zelfs nog rens 7 jaar, dus ¹4 jaar in totaal, wat erg veel is voor een Berner Sennen. Misschien had ze net gevoel dat nu haar leven pas echt begon.
Een traumatisch teefje kwam uit Portugal met de naam Mimosa naar de overeenkomstige struiken waar ze werd gevonden. Haar oren waren half afgesneden om haar eruit te laten zien als een bouvier. Elke nacht moest het tapijt beneden worden afgedekt met plastic om te voorkomen dat het tapijt de volgende ochtend zou moeten worden schoongemaakt.
Geadopteerd is ook een klein teefje uit Spanje die een ernstig probleem had met leishmania. Ze stierf bijna maar met de dagelijkse medicijnen herstelde ze goed genoeg voor een goed leven vol geluk en enthousiasme.
Over alle dieren kregen we eerlijke informatie, zoals het natuurlijk ook hoort, maar wat niet altijd gebeurt.
De laatste hond, die nog in leven is, is een blind podenco teefje uit een asiel in Spanje.
Je zou dus kunnen denken dat ik best goed voorbereid was toen ik in oktober 2014 in Portugal aankwam op de luchthaven van Porto
Als u/je het wilt weten, lees dan verder.
BARRIERES
Ik kwam als vrijwilliger in één van de armzaligste shelters terecht met ongeveer 100 honden, in de buurt van Aveiro achter een begraafplaats. .Gebouwd van oud hout en platen, zonder elektriciteit en geen aansluiting op het openbare watersysteem. Dat was door de gemeente afgesloten.
Dit was het eerste signaal dat er niet echt werd samengewerkt met de autoriteiten, maar ook dat er persoonlijke aversies binnen en tussen organisaties waren ten koste uiteraard van de dieren.
Ik woonde in een huisje met één kamer en ook daar had ik na een tijdje twee langs de weg gedumpte hondjes als gezelschap, Charlie en Vitoria En even later nog een blinde kater, Sylvester, die altijd naast mijn hoofd sliep.
De lieve, blinde en autistische Charlie (hij liep als Charlie Chaplin met zijn korte beentjes), die altijd zijn neus in mijn hand stopte als ik thuiskwam.
En de eveneens blinde, maar levendigere Vitoria. Toen ze kwam was al haar haar aan het uitvallen.
Ik had de kamer in tweeën gedeeld middels een rij flessen water van 5 liter. Eén deel voor de twee honden en het andere voor mezelf. Sylvester mocht overal komen.
Eens, toen Charlie nog alleen was, nam ik hem mee naar de zee. Een echte belevenis voor hem (zie foto).
Na ruim een jaar ging ik naar Canedo om te helpen om ongeveer 40 honden te redden van een dodingsstation en om te helpen bij het opbouwen van een shelter in Inha, de nieuwe plek voor de honden in de bergen bij Canedo.
Een opvang die niet legaal was. Zoals zoveel andere, waaronder één, met wie de gemeente samenwerkt en salarissen van medewerkers betaalt. De shelter stond op eigen terrein maar ook in een beschermd gebied. Jarenlang probeerde ik (en doe dat nog steeds) een vergunning te krijgen, maar ik stuitte op politieke barrières, terwijl minstens twee fabrieken wel ren vergunning kregen in een beschermd gebied.
Er is gestemd in de Assembleia van Santa Maria da Feira over het geven van een vergunning aan de shelter, waarmee we de shelter met de benodigde faciliteiten hadden kunnen uitbouwen
Een meerderheid van de politieke partijen stemde positief. Ze hadden echter niet de meerderheid qua zetels in de Assembleia, waardoor het verzoek werd afgewezen.
Eén van de politieke partijen op de actiedag van 20 juli 2020 verklaarde dat we de beste opvang hadden in de regio omdat het in de natuur was, met grote nogal open verblijven met veel zon en gelukkige honden. Ook de IRA (Intervenção e Resgate Animal gerelateerd aan de GNR, de politie) concludeerde dat de condities niet perfect waren, maar dat er geen reden was om dieren weg te halen.
Helaas waren er meer barrières.
Behalve een aantal mensen die gelukkig echt de realiteit zagen en wat we probeerden te bereiken met vele jaren van weinig middelen, hebben ook veel mensen, ook van andere regio's, laster en smaad verspreid..Zij bestookten diverse autoriteiten met mails om de shelter weg te krijgen en waren ook niet wars om de contacten in Nederland beledigende en bedreigende berichten te sturen. De hetze is in feite ontstaan uit een persoonlijke oorlog met een van de vrijwilligers die later uitgebreid werd naar mij.
Mensen hebben me gekwalificeerd van een goed en respectvol mens te zijn, zoals maar een paar mensen in de wereld, tot een moordenaar , een psychopaat en een hondenhandelaar die heel rijk zou moeten zijn mede door verkoop van dieren voor sex en aan laboratoria.
Ik ben geen heilige en ook geen duivel. Ik denk iets er tussenin met in ieder geval een vol hart voor dieren, maar ook iemand die fouten maakt. En dan te bedenken dat Ik zelf al meer dan 30 jaar vegetariër ben omdat ik niet medeplichtig wil zijn aan het doden van dieren, inclusief lijden vooraf, voor menselijk genot
Ben ik een rijk man, zoals sommigen in Portugal denken omdat er zoveel honden in Nederland vanuit Portugal worden geadopteerd?
Ja,, ik ben rijk als ik zie dat een traumatisch dier zelfvertrouwen krijgt en mensen gaat vertrouwen en wanneer ze worden geadopteerd door een verantwoordelijke familie. Niet vanwege geld.
Ik heb bewust afscheid genomen van mijn vrij luxe leven in Nederland om te leven zoals de meesten niet zouden kunnen of willen. In de bergen heb ik geen elektriciteit en geen openbaar water. Als ik elektriciteit nodig heb om mijn computer te gebruiken, ga ik naar het oude huis in Louredo. Daar is overigens ook geen water.
Mijn oude witte auto is total loss. Slurpte olie en op een gegeven moment was het gebeurd. We gebruiken nu nog maar één auto, de grote rode..
MISDADEN
Maar er zijn ook de misdaden die gepleegd werden door mensen die zichzelf 'dierenredders' noemen. Velen van hen zitten zoals wij dat noemen op een sofa en vergelijken het leven van een shelterhond met dat van een huishond. Het is waar dat de condities verschillen, maar belangrijk is een goede zorg qua eten, drinken, medische hulp en hygiëne. Aan dat laatste hebben we hard moeten werken toen we in onze grote drang om steeds meer straathonden op te vangen veel meer honden in de shelter hadden dan de capaciteit.
Zowel de plaatselijke dierenarts als een dierenarts van de gemeente hebben een aantal keren de shelter bezocht en verklaarden dat vrijwel alle honden gelukkig in goede conditie waren.
Fanatiekelingen hebben vaak geen besef van de realiteit op straat of in een shelter en gaan ervan uit dat een shelter met nog onvoldoende condities per definitie leidt tot zieke, zwakke en zelfs dode honden en katten. Op het moment dat ze een lege drinkbak of etensbak zien of een magere hond (terwijl die bijvoorbeeld recent ondervoed en wel is opgevangen) dan zijn of worden in hun ogen alle dieren ziek of gaan sterven.
Eén van de fanatici schreef op Facebook dat onze shelter een Auschwitz is!.
Zij kijken naar het verschil tussen een huiselijk.leven als hond en een shelter leven en kijken naar foto's of praten anderen naar de mond, maar zijn zelf nooit in de shelter komen kijken.
De mensen die ons steunen kijken naar het straatleven versus het shelter leven en hebben ook kritiek, maar opbouwend en met hulp en steun.Ook sommige autoriteiten hebben geen realiteitsbesef van de verschillen m.b.t het leven als straathond, shelterhond of huishond In elk geval niet in Portugal. Zij staan dus niet met hun voeten in de 'modder'.
Op 25 januari 2020 vond in het oude huis van Louredo een brute diefstal plaats van mijn eigen hond Mike (zie foto) en twee andere honden en 6 katten. Een buitengewoon sterke liefdesband tussen mens en dier was verbroken.
Een paar maanden eerder waren er ook al, vrij zeker 5, honden gestolen. Drie uit de shelter en twee die vrij rond konden lopen bij het huis in Lourddo met een open overdekte ruimte voor bescherming en slaap.
Een voorzitter van een andere organisatie die zei dat ze wilde helpen, nam twee honden mee naar een dierenarts. Ren jonge heel aanhankelijke pitbull-achtige hond en een klein reutje hadden kanker, maar ze aten nog steeds erg goed. Beiden vertoonden geen sporen van lijden. Wel waren ze mager Zonder enige discussie met ons zijn beiden ge-eurhaniseerd, maar in onze ogen 'vermoord'. De uitleg was namelijk dat het.goed zou zijn voor de reputatie want ze gaven de shelter een slecht imago!
De laatste misdaad is de 'terroristische' aanval op mijn witte oude auto bestuurd door Berta Brazão. 5 honden werden eruit gehaald, die waren gereserveerd voor adoptie. Berta was in echt gevaar.
Ik zal het nooit vergeten.
WIJZIGING VAN BELEID
Na een inspectie heeft de overheid bepaald dat we voorlopig niet meer. honden mogen opnemen omdat eerst aan de (tegenwoordig strengere) eisen m.b.t. shelter moet worden voldaan zoals elektriciteit via bijv. een zonne-energie systeem. Uiteraard heeft dit een impact op je en om zoveel mogelijk honden toch te kunnen helpen hebben we nu behalve een beperkt aantal honden in de shelter en een aantal dat vrij mag rondlopen diverse gastgezinnen voor de opvang van met name puppies. Het bijkomend voordeel is dat de pupjes al wat kunnen wennen aan een huiselijke omgeving.
De grootste impact op mezelf is echter de zorg dat er door strengere eisen meer zwerfdieren komen en de dieren die het al zijn minder kansen op opvang, laat staan adoptie,11¹@1@ hebben En daarbij de zorg van toenemend lijden op straat.
Ik ben zelf diverse keren erg geschokt door beelden van honden (ook van puppy's, zie foto) en katten na een aanrijding met een auto. De N222 langs Canedo is een gevaarlijke weg met veel verkeer dat met hoge snelheid rijdt.
De zorg m.b.t. meer lijden bestond al eerder en was voor ons de reden om zoveel honden van de straat te halen en op te vangen in de shelter, helaas tegen ons principe noodgedwongen aan een ketting van weliswaar 5 meter lang. Op 21 juli 2020 waren we blij dat er geen ketting meer nodig was.
WENS GERICHT AAN DE PORTUGEZEN
Dat was mijn leven in de voorgaande 7 jaar, geschreven zoals al gezegd vanuit een revalidatiecentrum in Portugal. Overigens is de medische kwaliteit in Portugal hoog.
Maar ik heb een wens. Mijn grootste wens is - behalve om snel te herstellen (dan kan ik meer dan ik nu kan) - gericht aan alle mensen die van dieren houden en die (echte) redders zijn.
Stop met de persoonlijke vetes en onderlinge strijd, waaronder misselijk makende aanvallen op personen en shelters, maar biedt hulp aan organisaties (kritiek en opmerkingen samen met steun en hulp zijn altijd welkom) en kijk waar de belangrijkste bronnen van alle problemen liggen, gevolgd door acties.
En deze zijn in de eerste plaats te vinden bij de individuele burger, bij families en alleenstaanden. Daar zie je gebrek aan bewustzijn van zowel het belang van sterilisatie als dat een dier gevoelens heeft naast dat ze voedsel en water willen. Om echt gelukkig te zijn hebben ze ook aandacht en bescherming nodig. Wees je ervan bewust dat je voldoende tijd hebt om voor je dier te zorgen, maar ook geld om onverwachte medische kosten te kunnen betalen..
Het achterlaten of mishandelen van een dier is een grote misdaad, waarvoor geen straf te zwaar is. En daarbij kent het vertrouwen van een hond geen grenzen in tegenstelling van mens naar dier.
Over bescherming gesproken...:
Mike sliep altijd onder de deken, mijn hond Sol altijd in mijn armen.
Probeer je voor te stellen dat je onbeschermd in de wildernis wordt gezet met de woorden Vaarwel, ik hoop dat je je weg zult vinden.
Tegen de autoriteiten en de politiek zou ik willen zeggen als het gaat om sluiten van shelters: beter niet legaal, maar wel functioneel dan legaal en crimineel. Wat het laatste betreft kun je je het een en ander afvragen bij oude gemeentelijke asiels. En zorg voor massale sterilisatie ook en met name door burgers zover te krijgen. ,Met de huidige helaas nog groeiende overpopulatie van miljoenen zwerfhonden en -katten is sterilisatie een absolute noodzaak alsmede het openhouden van alle shelters waar de honden goed worden verzorgd ook al is er aan de ,(nu strengere) eisen t.a.v. de condities (nog) niet voldaan of is er. (nog) geen legale status. Ik heb gesuggereerd het principe: Nood breekt wet te hanteren. In Portugal heet dit: Honger kent geen wet. Voor degenen die religieus zijn, is er ook nog het verhaal van de barmhartige Samaritaan.
Tenslotte snoer de mond van een aantal activisten die koste wat kost adoptie van honden en met name puppies naar Nederland en andere landen willen tegenhouden. Onbegrijpelijk als er in Portugal alleen plaats is op straat met al het dierenleed van dien en er mag geen dierengeluk in een ander land worden gezocht waarbij aan alle wettelijke eisen wordt voldaan en tegelijk de illegale handel en broodfok kan worden teruggebracht.
Vergeet trouwens niet de kinderen op scholen en kleuterscholen. Het kunnen echte ambassadeurs voor dieren in nood zijn
WENS GERICHT AAN U ALLEN Portugal is een mooi, maar moeilijk land als het om dierenwelzijn gaat. Uw hulp en steun blijft derhalve zeer welkom voor de komende jaren, zoals we ook in de afgelopen jaren mochten ontvangen. Door donaties, acties en direct fysieke hulp van particulieren en bedrijven hebben we veel kunnen doen, zoals het asfalteren van de steile weg (daardoor nu beriijdbaar) naar de shelter , een groe opslagtank voor 5000 liter drinkwater, nieuwe verblijven, het aanboren van een waterreservoir 70 meter onder de shelter. maar ook voor de dagelijkse zorg en (o.a. medische) verzorging en sterilisaties. Deze maand (oktober) komt via ons steunpunt in Nederland HelpHondenPortugal de 100e hond naar Nederland voor adoptie en daarbij een goed leven met een gegarandeerde geborgenheid voor de rest van zijn/haar leven.
Daar doen we het allemaal voor en blijven dat vol overtuiging doen gegeven de benodigde hulp en steun.
Groeten, Dick (Leegwater) (Verantwoordelijke ARC Canedo)